Cele i misja

Celem statutowym działalności Stowarzyszenia jest troska o integralny rozwój osoby ludzkiej, który umożliwia formację wszystkich wymiarów ludzkiej osobowości.

Cel ten Stowarzyszenie realizuje poprzez:

  • działalność edukacyjną, a w szczególności zakładanie i prowadzenie szkół katolickich,

  • wspieranie rodziny i jej funkcji,

  • działalność opiekuńczo-wychowawczą,

  • przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu,

  • ochronę i promocję zdrowia,

  • upowszechnianie kultury fizycznej i sportu,

  • krajoznawstwo oraz wypoczynek dzieci i młodzieży,

  • działalność proekologiczną,

  • działalność kulturową,

  • pomoc osobom zagubionym, zagrożonym oraz ich rodzinom,

  • działania na rzecz osób niepełnosprawnych,

  • promocję i organizację wolontariatu,

  • podejmowanie działań charytatywnych,

  • działalność wspomagającą rozwój wspólnot i społeczności lokalnych,

  • rozwijanie świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej,

  • rozwijanie kontaktów i współpracy między społeczeństwami,

  • działalność wydawniczą,

  • prowadzenie stałej formacji.

„beze mnie nic nie możecie uczynić” (J 15,5)

 

MISJA SZKÓŁ
STOWARZYSZENIA PRZYJACIÓŁ SZKÓŁ KATOLICKICH
-INTEGRALNY ROZWÓJ OSOBY

„Człowieka nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa. A raczej – człowiek nie może sam siebie zrozumieć bez Chrystusa. Nie może zrozumieć ani kim jest, ani jaka jest jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie. Nie można tego wszystkiego zrozumieć bez Chrystusa”

Jan Paweł II, Warszawa 2.06.1979

Płaszczyzna formacji fizycznej (kształtowanie rozwoju fizycznego) w szkołach Stowarzyszenia obejmuje:

  1. kształtowanie świadomości uczniów, że życie i zdrowie są bezcennym darem Boga,
  2. naukę higieny życia i dbałości o zdrowie własne i innych,
  3. rozbudzanie potrzeby podejmowania aktywności fizycznej uczniów poprzez prowadzenie różnorodnych zajęć wychowania fizycznego,
  4. troskę o rozwój fizyczny każdego ucznia, w tym osób z niepełnosprawnością według wskazań specjalistów i możliwości szkoły,
  5. odkrywanie wiary, która integruje wymiar fizyczny i psychiczny w człowieku dając pokój serca.

„Sport ujawnia bowiem nie tylko możliwości fizyczne człowieka, ale i zdolności intelektualne i duchowe. Ma nie tylko siłę fizyczną i wydolność mięśni, ale ma także duszę i dlatego musi w pełni okazywać swe oblicze” 

Karol Wojtyła

Płaszczyzna formacji moralnej (kształtowanie rozwoju moralnego) w szkołach Stowarzyszenia obejmuje:

  1. rozwijanie zdolności odróżniania dobra od zła, działań służących rozwojowi człowieka od działań wpływających na niego destrukcyjnie,
  2. uznawanie prawdy o sobie,
  3. odkrycie rzeczywistości sumienia i jego zależności od Boga,
  4. formację sumienia i uczenie analizowania własnych zachowań według Dekalogu i Błogosławieństw,
  5. rozbudzanie dociekliwości poznawczej, ukierunkowanej na poszukiwanie prawdy, dobra i piękna,
  6. zakorzenienie w postawie wychowanków wartości moralnych i etycznych, w celu realizowania ich w życiu codziennym.

„Trzeba pilnie odkryć na nowo istnienie wartości ludzkich i moralnych, należących do samej istoty i natury człowieka, które wynikają z prawdy o człowieku oraz wyrażają i chronią godność osoby: wartości zatem, których żadna jednostka, żadna większość ani żadne państwo nie mogą tworzyć, zmieniać ani niszczyć, ale które winny uznać, szanować i umacniać”
Jan Paweł II,
Evangelium Vitae

Płaszczyzna formacji społecznej (kształtowanie dojrzałości społecznej) w szkołach Stowarzyszenia obejmuje:

  1. kształtowanie postawy szacunku wobec każdego człowieka, wrażliwości na jego potrzeby
  2. wychowanie do posłuszeństwa w duchu miłości i odpowiedzialności wobec rodziców, wychowawców i przełożonych,
  3. kształtowanie odpowiedzialności za siebie i innych,
  4. wychowanie do odkrywania i poszanowania dobra wspólnego jakim są: rodzina, klasa, szkoła, wspólnota Kościoła, Ojczyzna, świat przyrody,
  5. kształtowanie u uczniów samodzielności w dążeniu do dobra,
  6. formację do prawdziwej miłości rozumianej jako służba na rzecz innych

„Człowiek otrzymuje od Boga swą istotną godność, a wraz z nią zdolność wznoszenia się ponad wszelki porządek społeczny w dążeniu do prawdy i dobra. Jest on jednak również uwarunkowany strukturą społeczną, w której żyje, otrzymanym wychowaniem i środowiskiem”
Jan Paweł II,
Centesimus Annus

Płaszczyzna formacji kulturowej (kształtowanie rozwoju intelektualnego i doświadczenia kulturowego)
w szkołach Stowarzyszenia obejmuje:

  1. dbałość o rozwój intelektualny ucznia (przekaz wiedzy i kształcenie umiejętności)
  2. rozwijanie zdolności twórczych oraz myślenia analitycznego i syntetycznego
  3. przekształcanie spontanicznej motywacji poznawczej dziecka w świadome podejmowanie zadań, wymagających systematycznego wysiłku intelektualnego
  4. uwrażliwianie na prawdę, piękno i dobro
  5. odkrywanie wiary i dziedzictwa chrześcijańskiego jako źródła kultury
  6. poznawanie znaczenia i wartości kultury poprzez kontakt z kulturą i refleksję nad nią
  7. tworzenie kultury
  8. kształtowanie poczucia tożsamości kulturowej, regionalnej, historycznej i narodowej
  9. troskę o kulturę języka ojczystego
  10. pielęgnowanie etycznego wymiaru kultury
  11. uczenie otwartości i szacunku dla innych kultur i narodów.

Czym jest kultura? Kultura jest wyrazem człowieka. Jest potwierdzeniem człowieczeństwa. Człowiek ją tworzy – i człowiek przez nią tworzy siebie. Tworzy siebie wewnętrznym wysiłkiem ducha: myśli, woli, serca. I równocześnie człowiek tworzy kulturę we wspólnocie z innymi. Kultura jest wyrazem międzyludzkiej komunikacji, współmyśleniem i współdziałania ludzi. Powstaje ona na służbie wspólnego dobra – i staje się podstawowym dobrem ludzkich wspólnot”
Jan Paweł II,
Gniezno 3 czerwca 1979

Płaszczyzna formacji duchowej (kształtowanie rozwoju duchowego) w szkołach Stowarzyszenia obejmuje:

  1. odkrywanie wiary jako daru Boga w sakramencie chrztu świętego,
  2. doświadczenie Boga – miłującego Ojca, który zawsze mnie kocha jako swoje dziecko,
  3. patrzenie z wiarą na wydarzenia mojego życia
  4. świadczenie o nadziei i miłości,
  5. wychowanie do życia wiarą jako relacji z Bogiem i życia sakramentalnego we wspólnocie Kościoła,
  6. podejmowanie troski o własny rozwój duchowy przez uczestniczenie w Eucharystii, życie Słowem Bożym, modlitwę osobistą i inne,
  7. towarzyszenie uczniom na drodze odkrywanie rzeczywistości własnego serca jako centrum osoby ludzkiej,
  8. kształtowanie zdolności do głębokich relacji z drugim człowiekiem i z Bogiem,
  9. wychowanie do miłości rozumianej jako bezinteresowny dar z siebie,
  10. odkrywanie obecności Matki Bożej jako drogi do Boga

„Człowiek jest powołany do pełni życia, która przekracza znacznie wymiary jego ziemskiego bytowania, ponieważ polega na uczestnictwie w życiu samego Boga”
Jan Paweł, II
Evangelium Vitae